Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ; Μία ἀκόμα νοθεία τοῦ Εὐαγγελίου

      Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

    (Ὁμιλία ἀρ. 36 στὴ “Σοφία Σειράχ”)

«Οἴδατε –λέγει ὁ Κύριος– ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν» (Ματθ. 20, 25-26)... Ἐδῶ ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ μίαν ἀντικοσμικὴν θέσιν. Οἱ μὲν κοσμικοὶ ἄνθρωποι ἔτσι ἐνεργοῦν, ἐσεῖς ὅμως ὄχι ἔτσι.

   Αὐτὸ τὸ σημεῖον πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε, κι ἐδῶ ὁ Κυριος ὁμιλεῖ στὴν περίπτωση ἀναζητήσεως ἐξουσίας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον ἡ περίπτωσις αὐτή. Εἶναι πλῆθος ἄλλες περιπτώσεις ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον –ὡς θέσις μέσα εἰς τὸν κόσμον– εἶναι ἀντικοσμικόν, διότι κινεῖται ἐπὶ ἄλλης βάσεως· κινεῖται ἐπάνω σὲ ἄλλους νόμους. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ τὸ πάρει ἀπόφαση, ἂν θέλει νὰ εἶναι χριστιανός, πάντα θὰ κινηθεῖ ἀντικοσμικά. Δηλαδή, τί κάνουν οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι: Καταλαμβάνουν θέσεις. Ἐσὺ μὴ σπεύδεις νὰ καταλάβεις θέση. Θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι ὅτι εἶσαι ἀνόητος, ὅτι εἶσαι κουτός...

    Νὰ σᾶς πῶ μία νοθεία ἀνύποπτη; Πολλὲς φορές, ἐν ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελίου, ζητοῦμε νὰ καταλάβουμε θέσεις μὲ τὸ ἑξῆς ἐπιχείρημα· –εἶμαι σίγουρος ὅτι δὲν θὰ συμφωνήσετε ὅλοι μὲ αὐτό, ἀλλὰ σᾶς λέγω ὅτι πρόκειται περὶ νοθείας τοῦ Εὐαγγελίου. (Ποιό τὸ ἐπιχείρημα;). Ὅταν λέμε: σπεύσετε νὰ πιάσετε θέσεις μέσα εἰς τὴν κοινωνίαν, γιὰ νὰ μὴ μᾶς κυβερνοῦν οἱ ἀντίθεοι καὶ οἱ ἀντίχριστοι καί, καί... Διότι μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν θὰ ἔχομεν στὰ χέρια μας τὴν ἐξουσίαν. Ἔ, λοιπόν, εἶναι διάχυτη αὐτὴ ἡ θέσις; Διάχυτη εἶναι.

     Ἂν λοιπόν σᾶς πῶ, ὅτι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ θέσις εἶναι μία νοθεία τοῦ Εὐαγγελίου, τί θὰ λέγατε; Εἶναι δύσκολο ὁ σημερινὸς χριστιανὸς νὰ τὸ καταλάβει αὐτό. Τὸ χωρίο ποὺ σᾶς διάβασα τοῦ Κυρίου ποὺ λέει: «ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως», σεῖς δὲ ὄχι ἔτσι, εἶναι μία ἀντίθετη θέσις τοῦ χριστιανοῦ μέσα στὸν κόσμον αὐτόν. Ἔ, καὶ τί; Θὰ ἀφήσω τὸν ἄλφα καὶ τὸν βῆτα, τὸν ἀντίχριστο καὶ τὸν ἀντίθεο νἄρθει νὰ μὲ κυβερνήσει ἐμένα; Καὶ μὲ ἀντιθέους νόμους κ.τ.λ. (...)

     Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ σκεφθοῦμε πῶς ζοῦσαν οἱ πρῶτοι χριστινοί... Ὑπῆρχαν εἰδικοὶ εὐεργετικοὶ νόμοι ὑπὲρ τῶν χριστιανῶν; Τί λέγει ἐκεῖ ἡ πρὸς Διόγνητον ἐπιστολή; Ὅτι μὲ τὴ ζωή τους οἱ χριστιανοί, ξεπερνοῦσαν τοὺς νόμους. Ἂς χαλκεύσουν ὅσους ἀντιθέους νόμους νομίζουν.

     Βέβαια τὸ καλὸ θὰ ἦτο, μέσα σὲ μία ἐλευθέρα χῶρα, ὅπως εἶναι ἡ δική μας εἰδικά, ἡ ἐλληνική, τὸ νὰ εἶναι καὶ οἱ νόμοι σὲ μία σύμπνοια μὲ τὸ Εὐαγγέλιο... Ἀναμφισβητήτως θὰ ἦτο ἰδεῶδες. Ἀλλὰ ἂν κάποτε δὲν γίνεται ἔτσι, μὴ μᾶς πιάνει ἐκεῖνος ὁ σπασμός, ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, νὰ πᾶμε νὰ περισώσουμε τί; Νὰ περισώσουμε τί; Ἂς περισώσουμε τοὺς χριστιανούς μας. Ὄχι νὰ περισώσουμε τοὺς νόμους.