Μια κραυγαλέα αντίφαση του επισκόπου Σύρου

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.188
http://www.agonas.org

Τί σχέση μπορεί να έχει ο «ομοφυλόφιλος» Χριστός του Corpus Christi με εμάς τους πιστούς και τον επίσκοπο Σύρου; Πριν πάρουμε κάποια απάντηση και για να μην θέσουμε σε ηθική βάσανο τους αναγνώστες μας, είναι ανάγκη να ενημερωθούν για ό,τι έχει προηγηθεί.

Προ ετών έκαμε την εμφάνισή του ένα έντυπο με τον τίτλο: «TIMES IN KOLONAKI» που κυκλοφορούσε στα περίπτερα του Κολωνακίου, των Κυκλάδων και αλλαχού. Το περιεχόμενό του είναι άκρως ακατάλληλο προς ανάγνωσιν διά πάσαν ηλικίαν και ο έντυπος λόγος του οχετός δυσφημήσεως πολιτικών, δικαστικών και εκκλησιαστικών προσώπων, ιδιαιτέρως δε στοχοποιεί τον επίσκοπο Σύρου και κάποιους συνεργάτες του.

Οι ακατανόμαστες πράξεις που καταλογίζει σε όλους αυτούς (δυσφήμηση άκρως επικίνδυνη) είναι ακριβώς το ίδιο πάθος της ατιμίας και η ίδια ύβρις που το βλάσφημο Corpus Christi δυσφημεί αναισχύντως το θεανδρικό πρόσωπο του Ιησού και τα άγια πρόσωπα των μαθητών Του.

Στις 29 Μαΐου 2012 η Ι. Μητρόπολις Σύρου δημοσιοποίησε (επιλεκτικά σε Τηνίους πολίτες), Δελτίο Τύπου με περιεχόμενο υποστηρικτικό της ακεραιότητας του ήθους του επισκόπου Σύρου από τις προσβολές και ύβρεις εναντίον του στο έντυπο TIMES IN COLONAKI.

Σύμφωνα με αυτό το επίσημο Δελτίο Τύπου, η Μητρόπολις μας ενημερώνει ότι μετά από μήνυση του Επισκόπου Σύρου στην Δικαιοσύνη, ο δυσφημιστής δημοσιογράφος «οδηγήθηκε εκ νέου στις φυλακές (της Χίου) για να εκτίσει ποινή 22 μηνών για τα όσα συκοφαντικά και ανυπόστατα δημοσίευσε και συνεχίζει να δημοσιεύει...».

Πλην όμως, εδώ συμβαίνει το περίεργο: Στο επίμαχο δυσφημιστικό δημοσίευμα του υβριστικού εντύπου, εκτός των άλλων ύβρεων, η Ορθόδοξη Εκκλησία χαρακτηρίζεται ως «Ελληνική Σατανική Εκκλησία». Με αφορμή αυτόν τον υβριστικό χαρακτηρισμό η τοπική Εφ. «Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ» (άρ. φ. 88 Σεπτέμβ. 2012) παρατηρεί: «Ο επίσκοπος Σύρου, έπρεπε βεβαίως, όπως ό ίδιος μας πληροφορεί, να προστατέψει την προσωπική του τιμή από τις συκοφαντίες της “φυλλάδας”, στέλνοντας στη φυλακή τον εκδότη της αλλά ταυτόχρονα έπρεπε αυτονόητα να προστατέψει και την τιμή της Εκκλησίας, της οποίας είναι μέλος αρχιερατικό. Το καθήκον του αυτό ο επίσκοπος Σύρου το παρέκαμψε, αφήνοντας να σέρνεται μια τέτοια βλασφημία... Η τιμή της Εκκλησίας δεν είναι υπερτέρα της τιμής του επισκόπου Σύρου;».

Τα περίεργα όμως της παλινωδίας του εν λόγω επισκόπου συνεχίζουν να μην αντέχουν το αυτονόητο της κοινής λογικής. Προ μηνός θέλοντας ο ιδιος να τοποθετηθεί έναντι του αισχρού και βλασφήμου θεατρικού έργου Corpus Christi, δημοσίευσε άρθρο (και στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεως του) όπου συμβουλεύει εκ καθέδρας, εγκαλώντας εις την τάξιν, όσους από τους πιστούς αντέδρασαν κατά του έργου και των δημιουργών του. Ούτε λίγο ούτε πολύ, κατά τον αρθρογράφο επίσκοπο: «Η αμφιλεγόμενη παράσταση μπορεί να υβρίζει και να βλασφημεί το όνομα του Χριστού αλλά δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία», γι’ αυτό προτείνει ως την «καλύτερη και χριστιανοπρεπέστερη. εκκωφαντικότερη και αποτελεσματικότερη αντίδραση... τον αγώνα των πιστών για την υπέρβαση των παθών τους, την κατάκτηση των αρετών και την επί γης έλευση της Ουράνιας Βασιλείας» (!)

Ας προσέξουμε την ακατανόητη αντίφαση: Ο επίσκοπος Σύρου επιφυλάσσει στον εαυτό του το δικαίωμα να καταφεύγει στη Δικαιοσύνη για να προστατεύσει το κύρος της τιμής του, από «ανυπόστατα δημοσιεύματα» αλλά αρνείται το δικαίωμα στους Χριστιανούς (εμάς) να ομολογούν, και να υπερασπίζουν το Πανάγιον Πρόσωπο του Αρχηγού της Πίστεώς Τους από ανήκουστες ύβρεις και προσβολές. Προβάλλει δε ως επιχείρημα την σοφιστεία ότι, εμείς οφείλουμε σε κάθε «προσπάθεια προσβολής του Χριστού να παραμένουμε απαθείς “για την υπέρβασι των παθών μας και την κατάκτηση των αρετών”» (!) Και γιατί τότε ο ίδιος δεν παραμένει απαθής σε όσα τον υβρίζουν και συκοφαντούν αλλά προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για να υπερασπισθεί το κύρος του;

Κατ’ αρχάς ας ευχαριστήσουμε τον επίσκοπο Σύρου για τις συμβουλές του προς τους πιστούς, τις οποίες πρωτίστως θα έπρεπε οι επίσκοποι να τις υποδείξουν στον εαυτό τους και προς απαλλαγήν και «υπέρβαση» από τα «κουσούρια» τους (όπου αυτά υπάρχουν) όπως τα περιέγραψε εις στιγμήν γενναίας αυτοκριτικής ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, τα οποία σκανδαλίζουν και «αποτειχίζουν» το ποίμνιον από την Εκκλησία...

Εμείς αντί για τις... συμβουλές του επισκόπου Σύρου θα προτιμήσουμε αυτές των Αγίων Πατέρων!

Μας τις θυμίζει σε ελεγκτικό άρθρο του - απάντηση καταπέλτη, στον επίσκοπο Σύρου, ο κ. Χρ. Κων. Λιβανός. Γράφει μεταξύ άλλων: «Πρόκειται για ένα άρθρο αντιευαγγελικό, αντιπατερικό και σφόδρα αντιχριστιανικό, άκρως δε επικίνδυνο για την πνευματική ακεραιότητα των μελών του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας...» Και συνεχίζει:

«Το πόσο αντίθετη είναι η προτροπή του αρχιερέως (εννοεί του επισκόπου Σύρου) από την διδασκαλία των Πατέρων αποδεικνύει ο πιο κάτω προτρεπτικός του ιερού Χρυσοστόμου: «Κάν ακούης τινός εν αμφόδω ή εν αγορά μέση βλασφημούντα τον Θεόν, πρόσελθε, επιτίμησον, κάν πληγάς επιθείναι δέη μη παραιτήση. Ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον το στόμα, αγίασόν σου την χείρα διά της πληγής... Μέγα τι τέξεται τη πόλει κακόν τα τοιαύτα παροράν ...” (ΕΠΕ 31, 622).

Επίσης ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός συνιστά αντίδρασι και όχι αδιαφορία, όταν υβρίζεται ο Χριστός, κηρύττοντας στεντορεία τη φωνή: “Ένας άνθρωπος να με υβρίση, να φονεύση τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφό μου, και ύστερα το μάτι να μου βγάλη, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το δε να υβρίση τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου, δεν θέλω να τον βλέπω”! Αλλά και ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, καταδικάζει με ιερή αγανάκτηση την αδιαφορία όταν υβρίζεται η Πίστις μας και ο Χριστός. Ο ίδιος δε ο Γέροντας, αν και ασθενής, συμμετείχε το 1988 σε συλλαλητήριο ενάντια στην βλάσφημη ταινία “Ό τελευταίος πειρασμός”, παρακινώντας και άλλους Αγιορείτες Πατέρας να τον μιμηθούν...».

Και για να προλάβουμε τους «θερμοκέφαλους», δεν υπονοούμε ως αντίδραση την βία. Εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι ένα «χριστιανικό συνταγολόγιο» ή ένα «εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσεως» για τους «δικηγόρους του Χριστού» αλλά η ανάπτυξη μιας γρηγορούσας χριστιανικής συνειδήσεως με ομολογιακό φρόνημα. Εδώ λοιπόν καταγράφεται η αποτυχία. Και αντί την προτεραιότητα να την έχει το Ευαγγέλιο και το φρόνημα της Εκκλησίας, τελικώς την έχουν οι «δημόσιες σχέσεις» μακράς πνοής...! και η φεστιβαλική δημοσιότητα, χάριν των οποίων τσαλαπατιούνται τα ιερά και τα όσια της Πίστεως· χάριν των οποίων θυσιάζεται ο πατερικός λόγος και το πατερικό ήθος και αντ’ αυτού υιοθετείται μια γενετικά τροποποιημένη συγκυριακή θεολογία και μια αναλώσιμη από το ευρύ κοινό αρθρογραφία. Δυστυχώς οι «επί πτερύγων ανέμων και κυμάτων» καθημερινές μετακινήσεις του πολυπράγμονος επισκόπου Σύρου με ιδιωτικό ελικόπτερο και ταχύπλοα του λιμενικού (!) ανά τας εσχατιάς της χώρας, για να προλαμβάνει την συμμετοχή του («ποιμαντικό» μάρκετινγκ) στις πολυαρχιερατικές φιέστες και τα ονοματήρια, επάνω στις ιερές πασαρέλες, σε θρόνους και επισκοπικά παλάτια, μήπως μετεωρίζουν την σκέψη του και την ευφυΐα του; Διότι πώς αλλοιώς να εξηγήσουμε αυτήν την υποκρυπτόμενη, στο άρθρο του, ακούσια και έμμεσα «υπεράσπιση»-αμνήστευση, του βλάσφημου έργου Corpus Christi, με την από καθέδρας ταυτόχρονα αυστηρή του συμβουλή σ’ εμάς τους πιστούς, να κοιτάξουμε... τα πάθη μας;

ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ

Θεολόγος - Εκδότης