ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.189 http://www.agonas.org
«Κάθε πέντε
λεπτά θανατώνεται ένας
χριστιανός για την πίστη του…»
(Massimo Introvigne)
Οι χριστιανοί σήμερα ζουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες
συνθήκες σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του Ισλάμ, ενώ οι μουσουλμάνοι συνεχώς αυξάνουν
στις χώρες της Ευρώπης απαιτώντας μάλιστα όλο και περισσότερα δικαιώματα,
θρησκευτικά και πολιτικά.
Στα κράτη του Κόλπου και σ’ όλα τα άλλα που το νομικό τους
σύστημα απορρέει απ’ ευθείας από το μουσουλμανικό δίκαιο, «κάθε αποστασία από
τη μουσουλμανική θρησκεία επισύρει την ποινή του θανάτου… Η δημόσια λατρεία μη
μουσουλμανικών θρησκειών απαγορεύεται, και όσοι την ασκούν κινδυνεύουν ανά πάσα
στιγμή να φυλακιστούν, να μαστιγωθούν ή να βασανιστούν».
Οι χριστιανοί – που ζουν στις χώρες αυτές – είναι υποχρεωμένοι
να τηρούν τη Σαρία, δηλαδή το νόμο που αποτελεί τη βάση των Συνταγμάτων των
περισσότερων Ισλαμικών χωρών. Έτσι, στη Σαουδική Αραβία, που ζουν περίπου ένα
εκατομμύριο χριστιανοί – οικονομικοί μετανάστες από διάφορες χώρες – δεν έχουν
δικαίωμα να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Τους απαγορεύεται δηλαδή η
δημόσια άσκηση της λατρείας, η κατοχή της Βίβλου, οι ιερές εικόνες, η ύπαρξη
ναών, καθώς και η είσοδος ιερέων στη χώρα.
Στην Αίγυπτο, οι «αδελφοί μουσουλμάνοι» φέρονται να
επιθυμούν την παλινόρθωση του παιδομαζώματος (cizye). Ο σεΐχης αλ-Μπαράκ
(al-Barrak) δήλωσε: «Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί δεν πρέπει να θεωρούνται
“λαοί της Βίβλου” (dhimmis) αλλά “άπιστοι” και άρα να υπόκεινται στη σαρία.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του εξισλαμισμού και του
θανάτου».
Στην Αλγερία η «άγρυπνη αστυνομία» συλλαμβάνει αμέσως όποιον
κατέχει κι ένα αντίτυπο της Βίβλου ή κάνει το σταυρό του δημόσια με την
κατηγορία του «Χριστιανού». Τέτοιες περιπτώσεις αριθμούν δεκάδες κάθε εβδομάδα.
Στο Σουδάν: «Η πυρπόληση χωριών, οι μαζικές σφαγές, οι
βιασμοί, η πώληση γυναικών και παιδιών αποτελούν καθημερινά φαινόμενα».
Στο Ιράκ: Οι χριστιανοί που κατοικούσαν εκεί από τον 2ο
αιώνα μ.Χ. και αριθμούσαν 1,4 εκατ. μέχρι τις παραμονές της αμερικανικής εισβολής
το 2003, σήμερα έχουν απομείνει περίπου 500.000. Η εισβολή στο Ιράκ από
τον George W. Bush θεωρήθηκε ως
«χριστιανική επίθεση κατά του ισλαμικού κόσμου» γι’ αυτό κατέστησε τους
χριστιανούς «πιο ευάλωτους από οποιαδήποτε εποχή στην ιστορία». Έτσι μεταξύ του
2006 και 2010 είχαμε 17 απαγωγές ιερέων, 2 επισκόπων και ανυπολόγιστο αριθμό
πολιτών, προβάλλοντας το αίτημα της απέλασης όλων των χριστιανών από την χώρα ή
να αλλαξοπιστήσουν για να γλυτώσουν. Οι χριστιανές γυναίκες «οφείλουν να φοράνε
μαντίλα, αν δεν θέλουν να δεχθούν επιθέσεις με βιτριόλι».
Ζοφερή είναι η κατάσταση στο Ιράν. Μετά την ισλαμική
επανάσταση το 1979, η χριστιανική μειονότητα υπέστη απροκάλυπτα διωγμούς,
αναγκάζοντας τα 3/4 να μεταναστεύσουν. Το 2000 οι ιρανοί χριστιανοί που
ανέρχονταν στις 300.000, παρουσιάζουν συνεχώς πτωτική τάση.
Ο προσηλυτισμός στον χριστιανισμό αποτελεί μέγα αδίκημα και
επισείει βαριά ποινή για τον προσήλυτο. Τον περασμένο Φεβρουάριο ο ιερέας
Γιουσέφ Νανταρκχανί καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε από δικαστήριο των
«Φρουρών της Επανάστασης».
ΧΩΡΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ
Ασφαλείς χώρες, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι η Ιορδανία, όπου
οι χριστιανοί προστατεύονται και συμμετέχουν στην οικονομική, την κοινωνική και
πολιτική ζωή. Το σύνταγμα της χώρας προβλέπει, ότι 10 έδρες από τις 110 του
κοινοβουλίου πρέπει να καταλαμβάνονται από εκπροσώπους της χριστιανικής
μειονότητας.
Οι χριστιανοί του Λιβάνου που αποτελούν το 50% των τεσσάρων
εκατομμυρίων του όλου πληθυσμού, λατρεύουν ελεύθερα τον Χριστό και κατέχουν τις
μισές έδρες στο λιβανέζικο κοινοβούλιο. Ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ το
2006 ανάγκασε περισσότερους από 60.000 να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη.
Τα τελευταία 100 χρόνια, η Συρία αποτελούσε ασφαλές
καταφύγιο για τους χριστιανούς της Μ. Ανατολής. Η χώρα αυτή φιλοξένησε αφ’ ενός
τους Αρμένιους, που ήταν θύματα της γενοκτονίας των Νεότουρκων το 1915, αφ’
ετέρου τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους, που εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές
εστίες τους το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Στις δεκαετίες του 1970 και 1980,
η Συρία αποτέλεσε καταφύγιο για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και Μαρονίτες, που
προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις θρησκευτικές αναταραχές του Λιβάνου. Μπορεί
το καθεστώς του Άσαντ να ήταν ένα μονοκομματικό κατασταλτικό καθεστώς, επέτρεπε
όμως τις πολιτισμικές και θρησκευτικές ελευθερίες. Όλες οι θρησκευτικές
μειονότητες απολάμβαναν ασφάλεια και σταθερότητα.
Οι χριστιανικές γιορτές ήταν συγχρόνως και εθνικές. Οι
χριστιανοί εξαιρούνταν από την εργασία τα πρωϊνά της Κυριακής, ενώ οι ναοί και
τα μοναστήρια (όπως και τα τζαμιά) είχαν δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και τους
παρέχονταν δωρεάν γη για την ανέγερση νέων ναών. Γενικά, την ελευθερία που
απολάμβαναν οι χριστιανοί στην Συρία, δεν την συναντούμε πουθενά αλλού στην
ευρύτερη Μ. Ανατολή. Αυτό δεν άρεσε, φαίνεται, στις δυνάμεις που διαφεντεύουν
τον κόσμο και προσπαθούν να την διαλύσουν.
Όσο το καθεστώς Άσαντ μοιάζει να πλησιάζει στο τέλος του,
τόσο οι χριστιανοί ανησυχούν πως θα έχουν κι αυτοί την τύχη που είχαν οι
αντίστοιχοι του Ιράν, του Ιράκ κ.α. Τότε θα ζήσουμε το οριστικό τέλος της πιο
αρχαίας χριστιανικής μειονότητας στη Μ. Ανατολή.
ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η
«αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα». Έως τις αρχές της
νέας χιλιετίας (2000) αριθμούσαν περίπου 35 εκατομμύρια χριστιανούς, ενώ σήμερα
έχει απομείνει το 40%. Η άνοδος του σκληροπυρηνικού Ισλάμ κατέστησε τους
χριστιανούς είδος απειλούμενο με εξαφάνιση.
Η Βηθλεέμ, η κατ’ εξοχήν γενέθλια πόλη της χριστιανοσύνης,
χρειάστηκε είκοσι δύο (22) χρόνια για να εκκενωθεί τελείως από τον χριστιανικό
αραβικό πληθυσμό. Το 1990 οι χριστιανοί αποτελούσαν το 60% των κατοίκων ενώ το
2001 συρρικνώθηκαν στο 20% και σήμερα δεν φθάνουν ούτε το 1%.
Ο Annie Laurent (ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής) έκανε την
εξής διαπίστωση: «Ενώ τον 7ο αιώνα όλη η ευρύτερη αυτή περιοχή κατοικείτο, ως
επί το πλείστον, από Χριστιανούς, έφτασε σήμερα, σε ένα χώρο 17 κρατών με 350
εκατομμύρια κατοίκους, να έχει μόλις 14 εκατομμύρια χριστιανούς. Πιο
συγκεκριμένα. Στην Τουρκία όπου γύρω στο 1900 οι χριστιανοί καταλάμβαναν το 20%
του πληθυσμού, σήμερα κατέχουν λιγότερο από το 1%.
Νέοι διωγμοί χριστιανών έχουν ξεκινήσει παγκοσμίως, ιδίως
στα μουσουλμανικά κράτη και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, όπου οι μουσουλμάνοι
δείχνουν για μια ακόμη φορά το πραγματικό τους πρόσωπο. Ο Ιμάμης του Παρισιού
Ταρέκ Ουμπλού παραδέχεται ότι υπάρχει διωγμός. «Στον ισλαμικό κόσμο – λέγει – η
χριστιανοφοβία είναι πλέον γεγονός και συνεχώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα την
φυγή των χριστιανών από τις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ν.Α.
Ασίας».
Μια έρευνα που έκανε το Think Tank Civitas
«Οι χριστιανοί υφίστανται την μεγαλύτερη επιθετικότητα από
οποιαδήποτε άλλη θρησκεία στον κόσμο… Οι πολιτικές ηγεσίες “εθελοτυφλούν”
παραβλέποντας τους άγριους διωγμούς…». Και καταλήγει με ένα απαισιόδοξο
συμπέρασμα: «Με βάση τις σημερινές εξελίξεις, η εξάλειψη χριστιανών από τον
βιβλικό χώρο είναι πλέον θέμα χρόνου…».
Ο ΟΑΣΕ (οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην
Ευρώπη) έφερε συγκλονιστικά στοιχεία στο συνέδριο που έγινε στο Godoelo, κοντά
στην Βουδαπέστη υπό την αιγίδα της Ουγγρικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Ε.Ε.). Ο Ιταλός κοινωνιολόγος Massimo Introvigne είπε στην ομιλία του: «Κάθε
πέντε λεπτά θανατώνεται ένας χριστιανός για την πίστη του… Εάν τα δεδομένα αυτά
δεν γίνουν γνωστά στον κόσμο, αυτή η σφαγή δεν πρόκειται να σταματήσει… Αν δεν
αναγνωριστεί παγκοσμίως, ότι η δίωξη κατά των χριστιανών είναι κατάσταση
έκτακτης ανάγκης…, τότε ο διάλογος μεταξύ των θρησκειών θα παράγει μόνο υπέροχα
συμπόσια, αλλά χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα».
Ο Καρδινάλιος της Βουδαπέστης Peter Erdo είπε: «Υπάρχει
έντονη η απειλή προς όλους τους χριστιανούς των περιοχών της Μέσης Ανατολής.
Και η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για ένα νέο κύμα μετανάστευσης, αυτή
τη φορά από χριστιανούς που θα διώκονται».
Ο Μητροπολίτης της Ρωσικής Εκκλησίας Ιλαρίων, από την πλευρά
του τόνισε: «Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο εκ των Χριστιανών που υποφέρουν από
διαρκείς διώξεις στον κόσμο… είναι παιδιά».
Ο πρόεδρος του Τμήματος Μεσανατολικών Σπουδών του
αμερικανικού Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς κ. Φουάντ Ατζαμί δήλωσε στο «ΒΗΜΑ»:
«Πλέον ο χριστιανισμός μάχεται για την επιβίωσή του στην ίδια του την κοιτίδα.
Πρόκειται για ιστορικές “γηγενείς” χριστιανικές κοινότητες, πιστές στην αραβική
πολιτισμική παράδοση, αλλ’ όμως ο φανατισμός δεν υπακούει σε καμιά λογική και
τα συνθήματα του παρελθόντος που ήθελαν την Ημισέληνο να αγκαλιάζει τον Σταυρό
δεν ισχύουν πια. Τώρα οι Χριστιανοί βρίσκονται υπό διωγμόν».
Δυστυχώς, κάποιοι στη χώρα μας αδυνατούν να καταλάβουν αυτή
τη θλιβερή πραγματικότητα· ότι δηλαδή χώρες με χριστιανική πλειοψηφία σύντομα
έγιναν μειοψηφίες βιώνοντας τον εξισλαμισμό. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουν
την απόφαση για την δημιουργία μουσουλμανικού τεμένους στο κέντρο της Αθήνας;
Δεν αποτελεί θρασύτητα να μας πιέζουν ισλαμικά κράτη για την κατασκευή του, ενώ
η θρησκευτική ελευθερία στη χώρα τους είναι ανύπαρκτη;
