Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

  Η διακοπή της  μνημονεύσεως των δεσποτάδων είναι το κανονικόν όπλον κληρικών και λαϊκών κατά των αιρετικών δεσποτάδων για την  προστασία  του πληρώματος της Εκκλησίας απο την αίρεση του οικουμενισμού

ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ όταν ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ πρωτοέδειχνε τα δόντια του. Και ΤΩΡΑ ΤΙ;




Η  ΔΙΑΚΟΠΗ  ΤΟΥ  ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΥΠΟ  ΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Του π. Μάρκου Κ. Μανώλη

π. Μαρκος Μανωλης π. Αυγ. 100 ετων 
   ΥΠΟ πνευματικῶν τέκνων τοῦ πολιοῦ Γέροντος τῆς Ὀρθοδοξίας, Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου, ἐζητήθη νὰ γράψωμεν κάτι ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ θεοφιλῆ δρᾶσιν του ἐπὶ τῇ συμπληρώσει τοῦ ἑκατοστοῦ ἔτους.
   ναμφιβόλως ὁ Σεβασμιώτατος ὑπῆρξε μία ἡρωϊκὴ προσωπικότης. Ὑπῆρξεν ἕνας μεγάλος ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν ἐποχήν μας. «Ἐθηριομάχησε» μὲ πολλοὺς ἄρχοντας τοῦ κόσμου τούτου. Κορυφαία ὑπῆρξεν ἡ ἀπόφασίς του νὰ προβῆ, μαζὶ μὲ ἄλλους δύο ἐκλεκτοὺς Ἱεράρχας, τὸ ἔτος 1971, εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου, προκειμένου νὰ τὸν ἀναχαιτίσῃ ἀπὸ τὸ πραξικόπημα νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ τὸν Πάπαν εἰς τὴν Ρώμην, ὅπως ἐτόνιζεν αὐτὸ ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Τὰ γεγονότα ἔχουν ὡς ἑξῆς.
      Μετὰ τὴν συνάντησιν καὶ συμπροσευχὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου εἰς τὰ Ἱερασόλυμα μὲ τὸν Πάπαν τῷ 1964, ὁ ἀρχιμανδρίτης τότε Αὐγουστῖνος Καντιώτης εἶχε ζητήσει μὲ ἔκτακτον ἔκδοσιν τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τὴν καθαίρεσίν του (βλ. φ. 268/Ἰαν. 1964). Τῷ 1967, ἀνελπίστως, ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτης Φλωρίνης. Ὁ ἀείμνηστος Συνοδικὸς Ἱεράρχης Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος εἶχε προτείνει τὴν ἐπιλογὴν τοῦ ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Καντιώτου εἰς Ἐπίσκοπον Φλωρίνης, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπετεύχθη κατόπιν πολλῶν ἀγώνων τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου κυροῦ Διονυσίου.
      Ὁ ἤδη Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἰς τὸ πρῶτον κήρυγμά του μετὰ τὴν χειροτονίαν του εἰς Ἐπίσκοπον, εἰς τὴν αιθουσαν τῶν Ἀθηνῶν Ζωοδόχου Πηγῆς 44, ἐδέχθη καὶ τὴν ἑξῆς ἐρώτησιν ἀπὸ ἀκροάτριαν τοῦ κηρύγματός του: «Καὶ τώρα, ὅταν θὰ πᾶς στὴ Φλώρινα, θὰ μνημονεύης τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα;».
     Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης ἤρεμος τὴν ἠρώτησεν, ἐὰν εἶναι παλαιομερολογίτισσα. Ὅταν ἔλαβε θετικὴν ἀπάντησιν, τῆς ἀπήντησε:
     «Πότε θὰ διακόψω τὸ μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, εἶναι ἰδική μου ὑπόθεσις».
     Καὶ πράγματι ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης δὲν ἐβιάσθη νὰ προβῆ εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ οἰκουμενιστοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου. Ὑπέμεινεν ἐπὶ μίαν τριαετίαν. Τῷ 1970 ὅμως, ὅτε ἦτο βέβαιον ὅτι ὁ Πατριάρχης θὰ μετέβαινεν εἰς Ρώμην, διὰ νὰ συλλειτουργήση μὲ τὸν Πάπαν, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος μαζὶ μὲ τοὺς ἡρωϊκοὺς Μητροπολίτας Ἐλευθερουπόλεως κυρὸν Ἀμβρόσιον καὶ Παραμυθίας κυρὸν Παῦλον προέβησαν εἰς τὴν διακοπὴν τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρου καὶ ἐδήλωσαν ὅτι τότε μόνον θὰ ἐπαναφέρουν τὸ μνημόσυνόν του, ὅταν θὰ παύσουν τὰς ἀπαράδεκτα οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα πρὸς τὸν Πάπαν.
      Ἡ ἀπήχησις ἐκ τοῦ γενναίου αὐτοῦ ἐγχειρήματος εἰς τὸ χριστεπώνυμον πλήρωμα ὑπῆρξε μεγίστη. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Ἱερώνυμος ἐταράχθη καὶ ἐσκέπτετο νὰ καθαιρέσῃ τοὺς τρεῖς Ἱεράρχας μὲ συνοπτικὰς διαδικασίας εἰς τὸ Συνοδικὸν Δικαστήριον.
      Ἡ ἀντίδρασις πρὸς τὰ σχέδια αὐτὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου ὑπῆρξε μεγάλη. Μεταξὺ ἄλλων παρενέβη καὶ ὁ σθεναρὸς ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, καθηγητὴς τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν, ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Δωρ. Μουρατίδης, ὁ ὁποῖος διεμήνυσεν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι ὁ ἐπίσκοπος δὲν εἶνε νεωκόρος ἀλλὰ ἐπίσκοπος τῆς καθ᾿ ὅλου Ἐκκλησίας καὶ ἔχει χρέος νὰ παρεμβαίνῃ, ὅταν πλήττεται ἡ ὀρθόδοξος πίστις.
       Τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐδημοσιεύθησαν τὴν ἐποχὴν ἐκείνην, εἶναι μνημειώδη καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι μόνον σχίσμα, ἀλλὰ καὶ αἵρεσις, ὅπως ἐτόνιζον ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες(*).
      Τελικῶς τὴν λύσιν ἔδωσεν ὁ Πανάγαθος Θεός. Ὀλίγον προτοῦ μεταβῆ εἰς τὴν Ρώμην ὁ οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης, εὑρισκόμενος εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης, παρεπάτησε, ἔσπασε τὸ πόδι του, καὶ μετὰ ἀπὸ ὀλίγον, τὸν Ἰούλιον τοῦ 1972, ἀπέθανεν.
      Ἔτσι ἐματαιώθη ἡ μετάβασις τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρου εἰς τὸ Βατικανόν, ἡ συμπροσευχὴ καὶ ἐνδεχομένως ἡ συλλειτουργία μὲ τὸν αἱρεσιάρχην Πάπαν, πρὸς μεγάλον σκανδαλισμὸν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἤδη ἔχουν κοιμηθῆ οἱ δύο μακαριστοὶ Ἱεράρχαι Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος καὶ Παραμυθίας Παῦλος, ἐπιζῆ, ὅμως, ὁ πρώην Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ζητοῦμεν ταπεινῶς τὰς θεοπειθεῖς εὐχάς Του.
Ἀρχιμανδρίτης

Μᾶρκος Κ. Μανώλης

(Εδημοσιεύθη στην «Χριστιανική Σπίθα» φυλ. 646 -Δεκέμβριο 2006)

Πηγή:  "augoustinos-kantiotis"