Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Άγ. Ιουστίνος Πόποβιτς: Ἡ ἐκκλησία εἶναι μία, οἱ αἱρέσεις εἶναι πολλές!


http://paterikiparadosi.blogspot.gr/
Τ πρόβλημα γι τν σημεριν κκλησία, δν εναι μόνο ο Οκουμενιστές, λλ κα ο κάθε λογς ρθόδοξοι, πο πέναντι στν κατεπείγουσα νάγκη νότητας γι τν ντιμετώπιση τς καλπάζουσας παναίρεσης το Οκουμενισμο, ρνούμαστε τν "νότητα το πνεύματος", ρνούμαστε τν μόνοια, κα ρα δν χουν -δυστυχς- φαρμογ κα σ μς τ το Κυρίου:

«Ο περ τοτων δ ρωτ μνον, λλ κα περ τν πιστευσντων δι το λγου ατν ες μ, να πντες ν σι, καθς σ, πτερ, ν μο κγ ν σο, να κα ατο ν μν ν σιν, να κσμος πιστεσ τι σ με πστειλας. κα γ τν δξαν ν δδωκς μοι δδωκα ατος, να σιν ν καθς μες ν σμεν, γ ν ατος κα σ ν μο, να σι τετελειωμνοι ες ν, κα να γινσκ κσμος τι σ με πστειλας κα γπησας ατος καθς μ γπησας» (ω. ιζ΄ 20-23).

ποτέλεσμα ατς τς ρνησης νότητας εναι διάβρωση τς Πίστεως κα λλειψη σθεναρς ντίστασης,  πο πιτρέπει στν Οκουμενισμ ν πεκτείνεται σχεδν νενόχλητα. Καθένας κφράζει δικς του μπνεύσεως ποιμαντικ ντιμετώπιση τς αρέσεως, γνοώντας τν δισχιλιόχρονη πρακτικ τς κκλησίας, πως κφράστηκε π τν πόστολο Παλο (κα τν εαγγελιστ ωάννη) κα φαρμόστηκε π τος γίους Πατέρες λων νεξαιρέτως τν αώνων: «αρετικν νθρωπον μετ πρώτην κα δευτέραν νουθεσίαν παραιτο».
Μὲ ἀφορμὴ ἕνα σημαντικὸ μικρὸ κείμενο το γίου ουστίνου Πόποβιτς, ποὺ παραθέτουμε παρακάτω, ἐπισημαίνουμε:
α) ς πρς τν κοιν ντιμετώπιση τς αρέσεως:
Παρατηρεται τ παράδοξο, λοι ο γωνιζόμενοι κατ το Οκουμενισμο ν προτείνουν τν δικῆς τους μπνεύσεως τακτική, πικαλούμενοι χι τ κείμενα τν Πατέρων, λλ λλους λόγους: λόγους διακρίσεως, οκονομίας, πακος, ρμηνείας κ.λπ. (Πόσο ατ διαφέρει π τος νεο-πατερικος θεολόγους, τος ποίους κατηγορομε;)
Τ κείμενα τν Πατέρων, μως, εναι δ· εναι δαμαντίνως σκληρ γι ν λλοιωθον· εναι τιμωρητικ γι σους τ μφισβητον κα πιχειρον ν τ νοθεύσουν· εναι λάνθαστοι δηγητικο φάροι, κα ποδεικνύουν τν μία κα συγκεκριμένη δό: τν δ τς πομακρύνσεως π τος αρετικος μ ποιοδήποτε τίμημα.
Κα δυστυχς, μετ λύπης μας παρατηρομε, τι κάποιοι γωνιζόμενοι μ χάρτινες διακηρύξεις ναντίον το Οκουμενισμο, ρνονται κείνους πο τος τ πενθυμίζουν. ν τ λάμβαναν ταπειν π' ψιν, θ μποροσε ν πάρξει νότητα γνος κα θετικ ποτελέσματα. ν πάλι, ταπειν πεδείκνυαν τν γιοπατερικ Παράδοση, πάλι θ πρχε ελογημένο ποτέλεσμα.
Ατοί, λοιπόν, χι μόνο ρνονται ν τ ποδεχθον, λλ' ρνονται ν τ ξετάσουν κα ν τ ντικρούσουν ο διοι, γιατ θ εξέθεταν τν διο τους τν αυτό, φο μόλις χθς κα ατο πρέσβευαν ατ πο τώρα κατηγορον· ατ πο παινοσαν, τώρα τὰ καταδικάζουν!!!
β) ς πρς τ ν αρεση (ο αρέσεις) το Οκουμενισμο εναι κατεγνωσμένη:
Ο διοι κύκλοι, πο γωνίζονται ναντίον το Οκουμενισμο, χρησιμοποιον κα τ ξς πιχείρημα γι ν δικαιολογήσουν τν παραπάνω στάση τους· λένε τι Οκουμενισμς δν εναι καταδικασμένη Συνοδικ αρεση. Καμι Σύνοδος δν τν χει, λένε, καταδικάσει. Ἢ ἄλλοι, περισσότερο περίεργοι, ἐπιμένουν πρωτίστως στὴν καταγραφὴ καὶ γνωστοποίηση τῶν θεωρητικῶν καταβολῶν ποὺ θεμελιώνουν τὴν αἵρεση καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως ὡς τὴν ἀντιμέτωπίσή της, δηλ. τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴν διακοπὴ τῆς μετ' αὐτῶν κοινωνίας.
ωλα τ πιχείρημα γι πολλος λόγους. Ἕνας εἶναι ὅτι ναί, μὲν δὲν ἔχει καταδικασθεῖ ὀνομαστικὰ ἡ αἵρεση ὡς «Οἰκουμενισμὸς» ἀπὸ Σύνοδο, ναὶ μὲν δὲν γνωρίζουν οἱ πάντες, ὅλες τὶς πλευρές της, ἀλλά:
α) Οἱ περισσότερες –ἂν ὄχι ὅλες– ἐπὶ μέρους αἱρέσεις ποὺ συνθέτουν τὸν Οἰκουμενισμό, ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙ, ἀπὸ Οἰκουμενικὲς μάλιστα Συνόδους.
β) Ὁ Σέρβος ρχιμανδρίτης κα καθηγητς Δογματικς ουστνος Πόποβιτς, ποὺ εναι σήμερα γιος τς κκλησίας μας, χει χαρακτηρίσει τν Οκουμενισμ χι μόνο  αρεση, λλ Παναίρεση. ρα Οκουμενισμς τελεσίδικα κα ναμφίβολα εναι «κατεγνωσμένη» αρεση.
Γιατί, τότε, συνεχίζουν ν πικοινωνον μ κατεγνωσμένους αρετικούς;
    
Παραθέτουμε στ συνέχεια τὴν δημοσίευση μὲ τ κείμενο το γίου ουστίνου.
 __________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
 Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς:
κκλησία εναι μία, ο αρέσεις εναι πολλές!
     Ο γιοι Πατέρες τς κκλησίας μας εναι ο διαχρονικο θεματοφύλακες κα περασπιστς τς λήθειας. μμονή τους στ διαφύλαξή της π τν αρεση κα τν κακοδοξία γκειται στ τι λήθεια εναι συνώνυμη μ τ σωτηρία. σύγχρονη μάστιγα το οκουμενισμο θέτει δ κα χρόνια σ σκληρ δοκιμασία κα μφισβήτηση τν λήθεια γι’ ατ τν δια τν κκλησία.
φήνουμε τν σύγχρονο γιο κα μολογητ τς ρθοδοξίας τν π. ουστνο Πόποβιτς ν κθέσει τν ρθόδοξη πίστη, ς πάντηση στν φρικτ κτροπ τν οκουμενιστν: 
«  κκλησία δν εναι μόνον μία, λλ κα μοναδική. ν τ Κυρί ησο δν εναι δυνατν ν πάρξουν πολλ σώματα κατ τν διον τρόπον δν εναι δυνατν ν πάρχουν ν ατ πολλς κκλησίες.
ν τ θεανθρωπίν ατο σώματι κκλησία εναι μία κα μοναδική, πως Θεάνθρωπος, Χριστός, εναι νας κα μοναδικός. Δι’ ατν τν λόγον διαίρεσις, σχίσμα τς κκλησίας εναι πρωτίστως να πράγμα ντολογικς δύνατον.
Δν πρξε ποτ διαίρεσις τς κκλησίας, κα δν εναι δυνατν ν πάρξη, πλν πρξε κα θ πάρξη κπτωσις κ τς κκλησίας, κατ τν τρόπον, πο πίπτουν τ ξερ κα γονα κλήματα π τν θεανθρωπίνην κα αωνίως ζσαν μπελον, πο εναι Κύριος ησος Χριστς (ω. 13,16). Κατ καιρος πεσπάσθησαν κα ξεβλήθησαν π τν μοναδικν διαίρετον κκλησίαν ο αρετικο κα σχισματικοί, ο ποοι κτοτε παψαν ν ποτελον μέλη τς κκλησίας κα μέρη το θεανθρωπίνου σώματός της.
τσι χουν κατ' ρχν ποκοπ ο Γνωστικοί, κατόπιν ο ρειανοί,κατόπιν ο Πνευματομάχοι, κατόπιν ο Μονοφυσται, κατόπιν ο Εκονομάχοι, κατόπιν ο Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν ο Προτεστάνται, κατόπιν ο Ονται κα ν συνεχεί λα τ λλα μέλη τν αρετικν κα σχισματικν λεγεώνων».
        (ουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική τς ρθοδόξου κκλησίας», (Γαλλικ μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ.181, Lausanne 1995 - ναδημοσιεύτηκε στν «ρθόδοξο Τύπο» στς 29/6/2007).
        γιε ουστνε πρέσβευε γι τν διάσωση τς λήθειας κα τ σωτηρία μν τν μαρτωλν!
  __________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Ν προσθέσουμε ὅτι γι τν γιο ουστνο Πόποβιτς, «λοι ατο ο ψευδοχριστιανισμοί, λες ο ψευδοεκκλησίες»μ τς ποες συνευρίσκεται καὶ ταυτίζονται Πατριάρχης (κα περίγυρός του) ποκαλώντας τις “δελφς κκλησίες”, «δν εναι τίποτε λλο παρ μιά αρεση παραπλεύρως στν λλη αρεση. Τ κοιν εαγγελικ νομά τους εναι παναίρεση. Γιατί; Γιατ στ διάστημα τς στορας ο διάφορες αρσεις ρνονταν παραμόρφωναν μερικά διματα το Θεανθρώπου κα Κυρίου ησοῦ, ο ερωπαϊκς μως ατς αρσεις πομακρνουν λκληρο τν Θεάνθρωπο κα στ θέση του τοποθετον τν Ερωπαο νθρωπο».
Ἐπίσης, ὁ είμνηστος καθηγητής μας νδρέας Θεοδώρου, πο ζησε τ γεγονς τς ταχυτάτης πεκτάσεως το Οκουμενισμο στν ρθόδοξο χρο (πως συνέβαινε μετ τ θάνατο το γίου ουστίνου) γραφε:
« Οκουμενισμς δν εναι αρεση κα παναίρεση, πως συνήθως χαρακτηρίζεται. Εναι κάτι πολ χειρότερο τς παναιρέσεως. Ο αρσεις ταν φανερο χθρο τς κκλησας. Μποροσε ατ ν παλέψει ναντον τους κα ν τς κατατροπώσει. Οκουμενισμς μως διαφορε γι τ δόγματα κα γι τς δογματικς διαφορς τν κκλησιν. Εναι πρβαση, μνστευση, παραθεώρηση, γι ν μν πομε νομιμοποίηση κα δικαίωση τν αρσεων. Εναι πουλος χθρς, κα π δ κριβς προέρχεται θανάσιμος κίνδυνος».
Π.Σ.