Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ὁ Λαρίσης Θεολόγος Ὁ στεφανωμένος μάρτυρας.



νθρωπος, πού μέ τή σιωπή του γραψε στορία.

ποιμένας, πού μέ τό χαμόγελό του θεράπευσε πληγές.

πίσκοπος, πού μέ τήν πομονή του φραξε στόματα λεόντων. 


σαμε τή στιγμή, πού Λαρίσης Θεολόγος νάπνεε στή γ, γαλήνια φυσιογνωμία του ταν μιά κατανίκητη δύναμι. 
νίσχυε τήν φοσίωσι τν πιστν μελν τς κκλησίας. 
Kαί φλόγιζε τίς ταραγμένες συνειδήσεις τν ντιπάλων του. 
πό δ καί πέρα κενοι, πού τόν πολέμησαν λυσσαμσένα, θά στριμωχτον στό καταφύγιο τς ντροπς.
 Kαί κενοι, πού καταυγάστηκαν πό τή λάμψι το προσώπου του, θά στέκωνται μπροστά του μέ περισσή ελάβεια καί θά κετεύουν τή μεσιτεία του.


Πρόσφερε στό ερό Θυσιαστήριο μέ πλότητα καί μέ ελικρίνεια δρα καρδις. 
Tήν γνότητα τν προθέσεών του. 
Tήν πληρότητα τς γάπης του. 
Kαί τή θερμότητα τν προσευχν του. 
ς «συμπολίτης τν γίων καί οκεος το Θεο»(φεσ. β΄19). 
Kαί χάρισε στό λαό, στό πλήρωμα τς κκλησίας, τή γνήσια πνευματική πατρότητα καί τήν νεπιτήδευτη δελφωσύνη.



Δέν ναψε γύρω του ψεύτικα φτα, γιά νά πικεντρώση τήν προσοχή τν νθρώπων στό πρόσωπό του. 
Δέν ναζήτησε τίς τιμές. 
Δέν γωνίστηκε νά κοσμήση τό στθος του μέ γορασμένη δόξα. 
Περπάτησε θόρυβα. 
Mέ τόν νάλαφρο βηματισμό το σίου. 
Mέ τή διακριτικότητα το διαδόχου τν γίων ποστόλων. 


Προσευχήθηκε ταπεινά. 
ς δολος Θεο
Δούλεψε μέ πιστότητα. 
ς ργάτης ντιμος το θείου μπελνα. 
Προχώρησε μέ τό βλέμμα καρφωμένο στό θεϊκό Πρόσωπο. 
Mέ τήν κοή δοσμένη στόν νθρώπινο στεναγμό. 
Kαί μέ τό χέρι πλωμένο στά ργα τς γάπης.


λαός, στό σύνολό του, τόν ναγνώρισε καί τόν γάπησε. 
Tό ποίμνιο τς μαρτυρικς κκλησίας τς Λάρισας. 
Kαί ο πιστοί τς Oκουμενικς ρθοδοξίας.
λοι ντυπωσιάστηκαν πό τήν καθαρότητα τς καρδις του, πού ντιφέγγιζε δυναμικά στό φωτεινό του βλέμμα. 
Mαγνητίστηκαν πό τήν πατρική στοργή του, πού μεταφραζόταν διάκοπα σέ καταδεκτικότητα καί σέ φροντίδα. 
μπνεύστηκαν πό τό λιτό, λλά περιεκτικό του λόγο, πού γγιζε τίς καρδιές καί μετάγγιζε μηνύματα τς θείας γάπης.
  
Kαί ν λαός συσπειρώθηκε κοντά του καί στεγάστηκε κάτω πό τό γνό χέρι τν πλουσίων ελογιν του, ο συλλειτουργοί του καί συνεπίσκοποί του τόν μίσησαν. 
Mέ πάθος σίγαστο. 
Kαί μέ γριότητα περίγραπτη. 
ταν τό μσος τους παράγωγο ζήλειας; 
ταν γέννημα μικρο ναστήματος, πού ντιμάχεται μέ μανία τό καταξιωμένο μεγαλεο; 
ταν τά συμφέροντα τς μάδας το προκαθημένου, πού θεώρησαν παραίτητο νά ξοντώσουν τόν τίμιο, γιά νά γκαταστήσουν στόν πισκοπικό θρόνο τούς νάνους καί τούς «διάτρητους». 
στορία θά ναλάβη νά καταχωρήση τά γεγονότα καί νά καταλογίση τίς εθνες.

στόσο, κενο, πού δέν θά χρειαστ νά περάση πό τή βάσανο το στορικο ρευνητ, λλά θά το δοθ σάν πρωτογενές καί ναντίρρητο ντοκουμέντο, εναι σκληρότητα τν ντιπάλων το Λαρίσης Θεολόγου καί ο μεθοδεες, πού πινοήθηκαν γιά νά τόν κάμψουν καί νά τόν ξοντώσουν. 
Σά νά νοιξε δης καί νά ξέρασε τούς ρχιτεχνίτες τς κακότητας καί το μίσους. 
Σάν νά βγκαν πό τά γκατα τς κολάσεως ο σκληρότεροι τύραννοι, ο δίστακτοι γκληματίες καί ο αμοσταγες δικτες τν γίων τς κκλησίας καί νά σχημάτισαν τόν μιλο τν κριτν του καί τν δημίων του.


Δίκες πάνω στίς δίκες. 
Ποινές πάνω στίς ποινές. 
Διωγμοί πάνω στούς διωγμούς. 
Kατηγορητήρια, πού κανένα δέν εχε στήριγμα καί κανένα δέν δενε μέ τό προηγούμενο. 
ποφάσεις καταδικαστικές, πού δέν στηρίζονταν σέ ερούς Kανόνες καί σέ Nόμους, λλά πιβάλλονταν στή συνείδησι τν δικαστν πό τό σκοτεινό παρασκήνιο. 
Kαταδίκες, χωρίς νά δοθ στόν κατηγορούμενο στοιχειδέστατη δυνατότητα τς πολογίας. 
Mιά παισια λυσίδα πράξεων, πού προδίδουν καί καταρρακώνουν τήν νθρώπινη ξιοπρέπεια καί ξουθενώνουν τό κρος τν κατεστημένων ξουσιν.

  
Kαί Λαρίσης Θεολόγος, ρεμος, μειλίχιος, με τή γαλήνη στήν καρδιά καί τά λόγια τς προσευχς στά χείλη, πορευόταν τό δρόμο το μαρτυρίου. 
νηφόριζε στό Γολγοθ του «ς κριός πίσημος, φερόμενος ες σφαγήν». 
Ψελλίζοντας τόν μνο τς γάπης στόν σταυρωμένο Kύριο. 
Kαί σκορπίζοντας τό χαμόγελο τς παρηγορίας στά πονεμένα μέλη τς λληνικς κκλησίας.
  

Tελικά νίκη στεψε τό δικό του κεφάλι. 
Tό φωτοστέφανο τς γιότητας καί το μαρτυρίου σφράγισε τούς γνες του καί τά παθήματά του. δόξα το ορανο τόν περιέλουσε μέ τό θεο φς. Kαί τόν παρέδωσε, τιμημένο καί καταξιωμένο, στήν γκαλιά τς κκλησίας. ς θησαυρό ναφαίρετο. ς δάσκαλο τς γνησιότητας καί το θους διαμφισβήτητο. 
ς πατέρα τιμιώτατο. 
O γενεές θά διαβαίνουν. 
Tά γεγονότα θά καταχωρονται στά κατάστιχα τς στορίας. 
O νθρωποι θά ντιμάχωνται. 
O μικρότητες θά συνωθονται στό γήπεδο τς καθημερινς ντιπαλότητας. 
λλά Λαρίσης Θεολόγος θά μένη τό σύμβολο. 
Tό πρόσωπο τς ναφορς. 
πίσκοπος το «χθές» καί το «σήμερα». 
μαργαρίτης τς κκλησίας. 
μάρτυς πιστός καί ληθινός. 
Πού δέν λύγισε μήτε στίς τιμές μήτε στήν τιμία. 
Mήτε στήν πάνδημη ναγνώρισι, μήτε στή μανιακή καταδίωξι κ μέρους τν συνιεραρχν του.


μαρτυρική λληνική κκλησία το τέλους το εκοστο αἰῶνα ζησε τή φρίκη καί τήν δύνη τν διώξεων το Λαρίσης Θεολόγου. 

Kαί Oκουμενική ρθοδοξία πόκτησε τή δυνατότητα νά προσφεύγη στίς μεσιτεες το γίου Mάρτυρα, το ρχιθύτη τς Λάρισας Θεολόγου.             

  
O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ

NIKOΔHMOΣ